Deel het bericht “Raapzaad 20 De Groene adelbertabdij”
In Egmond binnen wonen en werken een tiental Benedictijnse monniken in de Adelbertadbij. Hun aanwezigheid dateert van de tiende eeuw, de abdij heeft een belangrijke rol gespeeld bij de ontwikkeling van het gewest Holland. De plek is tegenwoordig een historisch monument. Maar in de zestiende eeuw werd de abdij door de Spanjaarden verwoest en de huidige abdij is een voortzetting die in 1935 van start ging. Er is geschiedenis, een spirituele traditie en er is een groot huis met daar om heen ruim drie hectare tuin en een pachtboerderij met dertig hectare grond.
Hoewel het kloosterleven voor niet-katholieken vaak een onbekende manier van samenleven is, en dat was het voor mij ooit ook, kom ik er tientallen jaren één of twee keer in het jaar op bezoek. Meegesleept ooit door een studentendispuut van Vera, Groningen. Ik noem het mijn ‘cursus monnik’ maar het is vooral genieten van de vriendelijke broeders, luisteren naar de laatste verhalen en opgaan in de stilte.
De afgelopen decennia werd de abdij steeds groener. Het gebruik van de spuit in de tuin en boomgaard is al tientallen jaren verboden, er werden door de inspiratie van broeder Frans Melkert heel veel vlinderplanten aangeplant, er liggen al twintig jaar 300 zonnepanelen op het dak van de kaarsenfabriek, en op dit moment wordt een warmtekracht-energiesysteem afgeregeld.
In de keuken verschenen steeds meer biologische producten, op tafel ligt brood van natuurdesembakker B’akkum uit Castricum. Er is twee keer in de week vlees, een keer vis en voor de rest is het menu vegetarisch. Veel groenten en fruit komen uit eigen tuin en kas. De ecologische voetafdruk wordt steeds kleiner.
Als klap op de vuurpijl zou abt Thijs Ketelaars de boerderij nog groener, liefst biologisch, willen zien. Over vier jaar loopt de pacht af en is er een kans om verder bij te sturen.
Het roept de vraag op waardoor de broeders gemotiveerd zijn?
Thijs Ketelaars nam half juli alle tijd om in de tuin, op een mooie middag, alle vragen te beantwoorden en uit te wijden over de noodzaak van actie en de (on)mogelijkheden van de kleine communiteit.
