De eemstuin ronde

Simon Wijma slaat met een harde klap de achterdeur van de knalgele bus dicht. Het onderste scharnier is verstuikt en geeft de deur speling bij het sluitwerk. Het is even na acht uur. We hebben de wagen volgeladen met zo’n zestig Eemstuin-groentepakketten en bestelde groente die we bij dertien adressen op het Hogeland en in de stad Groningen gaan rondbrengen. Simon start met een soort dubbele kluts de auto en we rijden langzaam de Paaptilsterweg af. De klei op de akkers is geploegd, op andere velden groeit de Phacelia en her en der grazen schapen op de verlaten weilanden. ‘’De snelheidsmeter doet het niet’’ zegt hij als we bij de Eemshavenweg invoegen, ‘’maar we rijden nu ongeveer 80 kilometer per uur.’’ De nacht verandert langzaam in een windstille, grijze dag. Simon rijdt de route één keer in de twee weken en twijfelt niet op de kruipunten of bij de afslagen. Ik pak de leverlijst en roep: Usquert, hoofdstraat 18, portaal van de kerk, drie keer,  Wongema, Hornhuizen, steegje achter het huis, twee keer en groente  Simon hoort het goedkeurend aan maar hij kent al die namen en adressen, en waarschijnlijk ook de bestellingen, uit zijn hoofd. Ik ben louter bijrijder voor de gezelligheid want we kennen elkaar al veertig jaar. Onze paden kruisten bij de Wiershoeck in Beijum, waar we samen de verkoop vanaf de boerderij een kickstart hebben gegeven. De Wiershoeck staat ook op de lijst en we overhandigen vijf pakketten aan Saskia van de Groene Zon en maken een foto voor de achtermuur die we toen, veertig jaar geleden, zelf hebben herbouwd van de oude stenen.

Angela Rijnen van Eikemaheert, Loppersum, is ook gearriveerd en levert kratten Santana appels af voor de  winkel van Fabiola. Verder de stad door, naar Omni in de Korenstraat waar Monique en Dorien druk bezig zijn met het bakken van brood, quiches, koekjes…….  Dan naar de achteringang van Wadapartja aan het Zuiderdiep en door naar het oude, maar nu gekraakte, gebouw van de KPN aan de Henri Dunantlaan waar Jouke van de Eemstuin een schildwachtershuisje heeft neergezet  om de pakketten in te kunnen doen. Cardi komt naar buiten en we praten wat over de mogelijkheden om dit betrekkelijk nieuwe gebouw om te vormen tot iets permaments. Ik vind het gezellig om met Cardi door te praten maar Simon zegt dat we verder moeten en tegen Cardi dat hij een PGB heeft gekregen voor mij. Door naar Ezinge, dan naar Winsum waar onderweg op een verkeersbord een buizerd op ooghoogte ons aan zit te kijken. Waarschijnlijk herkende hij Simon. In de Odinwinkel in Winsum leveren we een beetje groente en nemen een cappuccino aan de stamtafel in de winkel. Simons vriendin werkt hier parttime en ik vind het leuk om deze winkel te bekijken die in het oude, monumentale  gemeentehuis is gebouwd. En uitstekend draait. Dan naar Wongema in Hornhuizen. Wongema is een octopus-bedrijf dat zowel pension is als lunchroom/café met af en toe diners en een werkplek voor laptoparbeiders als ook de plek waar bingo wordt georganiseerd en ‘’een fijne film voor de kinderen’’. Alle etenswaren zijn lokaal gegroeid of gemaakt. De naam is een vergroningsing van oprichter Erik Wong.

In Pieterburen praten we even met Daan Voermans die in een pipowagen van Circus Renz op een parkeerplaats staat. Hij heeft een houtoven in de wagen gebouwd en voor twee dagen in de week is hij de bakker van ‘’Stoet n Ainvoud’’. Ook hier het biologisch graan van vlakbij en gemalen in Feerwerd. Groot brood, klein brood, krentenbollen, gebak… Hij doet het al vier jaar en bouwde een behoorlijke klantenkring op. Een plek om voor terug te komen. Ik interesseer Daan voor een interview en een podcast.

De kanariegele bus raast door naar den Andel waar we allebei in ons geheugen moeten graven om de naam ‘’Keerkring’’ te herinneren. Het bedrijfje dat hier in de pioniersjaren zeventig notenpasta maakte. Om er bij te horen was het belangrijk in die jaren, om op je brood pindakaas en tahin-met-ui te eten. Het is inmiddels vroeg in de middag en we hebben nog een stop in Rasquert, Warffum en Usquert. We passeren het Brintahuisje dan naast de N363 tussen Warffum en den Andel staat. Het witte huisje heeft jarenlang op de verpakking van Brinta gestaan. Daarna rijden we door naar Uithuizermeeden waar we, nu in daglicht, de bus uitladen. De lege kratten en retourtassen gaan de schuur weer in en tegelijk proberen we Joep, de hond, te vriend te houden. We glippen naar de keuken om goedendag te zeggen tegen Liz en Jouke maar die zijn er niet. En lopen achterom naar het ‘’Huis van de Aarde’’, de nieuwe, sfeervolle ontmoetingsplek van de Eemstuin. In de Skoda van Simon rijden we door het kale Hogeland terug naar de stad. Simon en ik hebben onderweg, al ladend en lossend, wat wereldproblemen opgelost. Tijd voor een bank en een kop warme thee om deze Camino te verwerken.

PS Groothandel Odin was in 1992 één van de eerste bedrijven die groentetassen voor klanten aanbood. In de hoogtijdagen waren dat 28.000 per week! Het was en is het grootste marketingsucces van de natuurvoeding. Niet alleen vanwege de populariteit maar vooral omdat het bijna allemaal nieuwe klanten zijn die de natuurvoedingswinkels binnenstapten.